Donderdag 13 juni

Om 10:00 verlaten we de camping, dat is vroeg voor ons. Eerst naar de bezinepomp om te internetten: bloggen, en we zoeken tegelijk tweee campings voor de komende dagen, de eerste in het noordelijke deel van de Oregon Dunes, vlak voor Florence, en de tweede niet zo veel verder weg, in Depoe Bay, aan het oceaanstrand, zodat we misschien nog wat kunnen whale watchen. De afstand naar Portland is dan nog maar twee-en-een-half uur rijden, dat is goed te doen op zaterdagochtend, nadat we voor vertrek eerst al onze spullen weer over onze koffers zullen hebben verdeeld, en de binnenkant van de camper helemaal schoongemaakt. Ook whatsappet Henriette met Eva en skypet ze even met Nederland. Ik kijk met TomTom en Google Maps hoe we precies naar Cruise America in Portland moeten rijden om de camper in te leveren, en daarna vanaf het vliegveld (waar we de huurauto ophalen) naar West Linn waar het gastgezin van Eva woont. Bijna twee uren zijn we daar druk mee.

Dan kunnen we eindelijk weg. Vlak na Klamath nemen we een afslag naar de Klamath River Overlook, een uitkijkunt op 183 meter boven het strand, met een schitterend uitzicht over de uitmonding van de rivier in de zee, en 100 km verre uitzichten over de steile kust in noordelijke en zuidelijke richting, zo helder is het. Het is een wonder dat we met ons hele rijdende huis zo’n smal steil weggetje op kunnen, ongelooflijk. Er staan zeker 10 auto’s op de parkeeplaats, en alle bezoekers houden de verrekijkers gespannen in dezelfde richting. Wat ik denk blijkt ook het geval: men heeft een walvis gespot. Hij ligt midden in de riviermonding, herkenbaar aan de spuitertjes, en af en toe een zwarte vin. Zó vlak bij het strand, dat je bijna niet kunt bevatten dat de riviermonding zó diep moet zijn. Na 10’ is ie weg. Wij blijven nog even, het is hier zó prachtig; en naast de camper uit de wind is het heerlijk warm in de zon. En we speuren het wateroppervlak systematisch af. Plotseling zie  ik helemaal buiten die systematiek om, iets klein zwarts vlak onder het wateroppervlak, even iets erbovenuit, en dan is het razendsnel weg. Ik wijs het aan Henriette, die het even later ook ontwaardt, en zonder aarzeling stelt dat het een zeeleeuw of zeehond is. En jazeker, vorm, snelheid, ontbreken van spuiters ... ze heeft helemaal gelijk, we zien er zelfs twee. Maar dan zie ik de walvis opnieuw, nu 100 m dichterbij. en buiten de riviermonding, iets verder van het strand vandaan maar er nog steeds verrassend dicht bij.

Wat een toeval zeg! De eerste speurende blik over de Pacific, en meteen een whale!! Super!

Dan rijden we om 13:15 eindelijk weg naar het noorden, op weg naar de Oregon Dunes. Het is een rit van vier-en-een-half uur als je pauzes niet zou meetellen, en hij is inderdaad zo mooi als alle reisgidsen aangeven. Eenderde van de tocht gaat direct langs de kust, met zicht op de branding en de groepen reusachtige rotsen in zee, niet ver van het strand. Schilderachtig, groots. Maar ook de kleine rommelige shabby dorpjes, met wijd verspreide 1 verdieping-hoge houten bouwseltjes als saloons en western-achtige winkeltjes waarvan er altijd een aantal verlaten of uitgebrand zijn, op eerbiedige afstand van de brede doorgaande weg, het doet allemaal wat denken aan typische western films. Soms ben je er doorheen voordat je goed en wel beseft dat het een dorpje is met een naam die je op de wegenkaart had gelezen, zo klein en onbetekenend zijn ze. Zo reden we eergisteren Shingleton eerst voorbij zonder het te hebben beseft: een paar bouwseltjes in de nabijheid van een kruising .... en moesten we weer een aantal mijlen berg-op-berg-af terug!

Daarnaast lange stukken weg door eindeloze naaldbossen, en zelfs, ter hoogte van Jedediah Redwood State Park, door de redwoods!

Om 18:15 bereiken we de grote mooie camping in de bossen die de rand van de Dunes bedekken, een self-registration camping met directe toegang tot de Dunes. We maken vuur, maar voor de BBQ is het rooster veel te hoog boven de weinige kolen en het restant hout dat we hebben. Niet alles wordt mooi gaar, en het duurt waanzinnig lang. Het is wel een mooie windstille, vrij zachte avond. We eten de sla, de aardappel, en het deel van het vlees dat wel gaar is geworden, wassen af en gaan naar bed.